Berlin

Na een ruhetag op zaterdag, lekker uitslapen na Harvey en Hunee is het deze zondag tijd voor actie. Carlos Valdes begint zo aan zijn Panorama Bar-zondagmiddag en Aurora Halal draait tussen 12:00 en 16:00 in de grote boze berghain zelf. De wekker staat 'vroeg' deze zondag om 9:30 maar ik word al eerder wakker, waarschijnlijk ruik ik de eitjes die Papadj aan het bakken is. Ik schuif aan in de keuken en er is al een eitje voor me klaar.

We hebben gisteren (zaterdag) extreem rustig aan gedaan met heerlijke pizza en pasta bij bekende succesnummers uit de buurt. Vandaag, ja zelfs op deze zondag lijkt De Consultant door te werken en Papadj krijg ik ook niet in beweging. Op zijn fiets mag ik het erop wagen, voor het eerst op een mooie Gazelle naar de berghain. Het is een stormachtige zondag en als ik eenmaal in de rij sta begint het ook nog te regenen. Ik kom aan zo rond 11:30, de rij is al enorm.

P bar

Achter me staan meisjes met lange zwarte jassen, eentje vertelt over Amsterdam waar ze net is geweest. De Blitz-club uit München (waar ik veel dj's recent over heb gehoord) komt ook aan bod, daar werkt een vriendin van de mensen in de rij die dit weekend 900 euro op een nacht heeft verdiend waarvan 300,- fooi. Trinkgeld, mooi woord is dat. Voor me staan twee heren die soms knuffelen en een lieve kus aan elkaar uitdelen. Stevige schoenen aan, ongeschoren.

Langzaam krijgt de kou grip op ons, hoe dichter bij de voordeur we komen hoe meer ik mijn lichaam voel trillen en ik zie buren ook lijden. Er schuift een extra man aan bij de heren voor mij. Hij vertelt over zijn presentatie woensdag, studeert binnen de kunsten. Over hoe in deze tijd van blockbusters in de grote musea een kunstenaar financiering zou kunnen versieren zonder enorme schaal. Hij ziet zelfs een voordeel in eventueel worden geweigerd, dan kan hij weer thuis verder werken.

Nu we echt dichterbij komen kan ik goed zien wat er bij de deur passiert. Het ziet er niet goed uit. Min of meer random mag een stel naar binnen, soms nog een stel, en de mensen weer daarna eigenlijk per definitie niet. Of ze er nou uitzien als typische berghainers van top tot teen in zwart of niet, het lijkt niks uit te maken. Ik zou mijn korte broek vast aan willen trekken (die zit in mijn rugzak), maar het is te koud en veel te nat.

De deurmeneer is niet onredelijk, voor de mannen vóór mij staat een stel waar ik eerst van dacht dat het twee vrouwen waren. Ze zitten lang verstopt onder één sjaal samen. De kortere van de twee blijkt een man. De langere dame heeft spierwit strak haar en neemt de leiding aan de deur. Of ze hier eerder zijn geweest vraagt Deurmeneer. Dat is niet het geval. De kleine man toont een ID, het wordt goed bekeken, er wordt ze viel spass gewenst.

De afwijzing

De mannen voor mij komen probleemloos binnen. Spijt dat ik geen echte vrienden met ze heb gemaakt. Mijn totaal niet zwarte outfit wordt van top tot teen doorgenomen en Deurmeneer draait zich om naar zijn collega. Stille secondes volgen. Sorry klinkt het, en een handgebaar naar de zijlijn. Mijn stempel van vrijdagavond kan ik niet laten zien. De beats van Carlos uit de Panorama Bar zijn duidelijk te horen. Eerder hoorde ik luid gejoel uit de zaal komen tijdens een korte stilte in een nummer.

Dichterbij zal ik niet komen, mijn handen zijn nog net in staat het fietsslot weer open te maken. De rij is in de tussentijd slechts gegroeid. Enkele mensen heb ik naar buiten zien gaan. Ook mensen die rechts zich kwamen melden alsof ze op de lijst stonden heb ik geweigerd zien worden. Een zondag als alle andere hier aan de poort van de populairste club van Duitsland (?)

Tot de volgende, Carlos en Aurora.

Thuis aangekomen ben ik blij dat Papadj en De Consultant nog niet hebben bewogen, ik was zonder sleutel op stap. De deur open duwen met fiets in de hand blijkt al een zware opgave voor mijn onderkoelde vingers. Gelukkig is het na de enorme beklimming van dit typische Berlijnse appartement lekker warm binnen. Ik voel een medelijden bij de heren, dat maakt het geen goeie binnenkomer maar er is weinig aan de huidige situatie te doen. Berlin en vooral de berghain blijft een crapshoot waar je geluk hebt als je naar binnen mag.

The Bread Station

Gelukkig hadden Papadj en ik dat geluk vrijdag. Zijn leren jas en mijn korte broek hebben allicht geholpen toen. Hoewel het stormt en nat is buiten voel ik een winst aan vrijheid door de weigering, het is niet alsof Berlin slechts clubs te bieden heeft. Voordeel is dat ik nu met De Consultant de deur uit kan voor wat verwennerij van The Bread Station om de hoek.

Hier wordt een snack - Zimtschnecke - verkocht die ik een ieder kan aanraden. Het oogt wat zwaar en ik vraag me af hoe vers het is, al wat later op de zondagmiddag. Maar eenmaal tussen mijn vingers voel ik het deeg knisperen en het is ook nog lauw. De smaak is ongelofelijk, smeuïg en krokant, er zit wat chocolade en romigheid in en al met al is het een idioot lekker ding.

De Consultant loopt terug naar de bar nu hij dit heeft geproefd en bestelt nog een andere koek die niet te versmaden is. Het deeg is zo ongelofelijk vers en met perfecte stevigheid, niet te zoet. Je hoeft hier maar één stap binnen te zetten en je ruikt dat het goed komt. Een brood kost er volgens Papadj zes euro maar weegt een kilo, wat een bakkerij. Lieve mensen bovendien. Weinig tafeltjes, we hadden geluk dat we konden plaatsnemen.

Populus

We wandelen verder door Neukölln-hipster-paradijs en gaan naar binnen bij een andere Papadj-tip voor een kop koffie: Populus. Twee espresso's voor 4,80 is naar Berlijnse begrippen vrij absurd. De smaak, de hoeveelheid en de presentatie maken wel wat goed. We voelen ons luttele minuten later twee stuiterballen die uren langs de oevers van het water kunnen vliegen.

Met een brownie voor Papadj keren we terug naar huis. We hebben een dinnerdate met een Berliner freund. Op een heel vroeg tijdstip omdat de fleisch spezialist anders geen plek voor ons heeft. In een DriveNow-cabrio waar ik per ongeluk de stoel tegen De Consultant aansmijt rijdt Papadj ons soepeltjes naar Prenzlauer. Iets in de achterbak zit scheef waardoor we het dak niet open kunnen trekken. Tien graden buiten, stoelverwarming aan, je moet toch wat.

Het gare café

Na een paar borden met vlees te hebben weggewerkt waar we niet uitgepraat over raken is het tijd voor (meer) bier. Er worden ons gratis Mexikaners beloofd want het is zondag. Naast dat de helft van het tapbier is uitverkocht, is de bediening ook niet attent genoeg om te serveren waar we recht op hebben. Ik blij want een Mexikaner is wel het laatste waar ik nu behoefte aan heb. De muziek is nog erger dan de service, gelukkig lijken de heren het met me eens. Na één ronde houden we het hier voor gezien.

Na een tussenstop bij een fietsendealer waar de sneeuw al gauw achter de horizon verdwijnt zitten we opeens in een geile donkere bar zoals je ze in Berlin zoveel ziet. De heren aan het bier, ik aan de vodka water melon. Wat een feest. Er hangen mooie lichten aan het plafond hier.

We nemen afscheid van onze vriend en ik rijd met de heren in een vrolijk compacte BMW naar huis. We laten De Consultant weer over aan zijn laptop, of is het andersom? Korte broek weer aan, leren jack voor Papadj en terug naar de berghain waar Midland al uren bezig is. Hoe laat precies is weet niemand, we zoeven in een i3 als in een geruisloze achtbaan noordwaarts.

Uit de verte valt het op dat er geen rij valt waar te nemen, dubieus. Voll, klinkt het aan de deur, daarom is er geen rij meer. Er kan niemand meer bij, het feest is afgeladen. Niet ongeloofwaardig ook na het meemaken van de rij deze ochtend. We nemen onze opties door, ik heb eerder aangegeven dat ik geen plan b wilde maken, we hadden maar één doel. Nu we toch op zoek moeten bedenkt Papadj een mooie feestboot voor ons.

Hoppetosse

Voor de berghain is het één groot DriveNow-feest. Wat zoveel wil zeggen als een hele rij Mini's die direct naast de taxi's geparkeerd staan. De snelste witte Cooper S uit het rijtje nemen we. Plankgas schakelend alsof ik Max heet gaan we richting Hoppetosse.

Er werden me bij het gare café eerder vanavond handschoenen aangereikt die ik dankbaar in ontvangst heb genomen. Hoewel ik die nu in de auto vergeet heb ik goede hoop op een terugkeer bij de snelle kart later deze nacht. Bij de deur klopt iemand voor ons aan, die vervolgens verdwijnt na de deur voor zichzelf te hebben opengemaakt. Er komt een heer die ons hartelijk welkom heet (de verschillen in deze stad). Na het betalen van een tientje de man staan we bij de garderobe.

Ik houd mijn trui nog maar even aan en vergeet het paar oordoppen in mijn rugzak. Na een foto, hier geen afgeplakte lenzen, lopen we door naar binnen. Daar treffen we meer volk dan verwacht na de rustige deur-ervaring. Er staat een dj minimal te draaien zoals Olivier Weiter in zijn langweilige dagen. Berlin-minimal zoals ik lang niet heb gehoord. Het volume is beschaafd, een gesprek zonder oordoppen geen enkel probleem.

DJ1

DJ2

DJ3: Cesar Merveille

Minimal

Het publiek is een bonte boel waar ik de vinger niet op kan leggen. Meer mannen dan vrouwen, dat wel. De spannendste track van de avond wordt gedraaid door Cesar kort voor we de boot verlaten. Urenlang hebben we dj's aangehoord die zo langweilig draaien dat het ons verrast. Er zit wel tempo in de muziek, en de bas houdt de mensen om ons heen prima in beweging, maar het is lang geleden dat er zo'n minimaal geluid gedurende uren tegen onze oren klotst.

We scheuren naar huis, nee dat is niet waar. Ik ben blij dat de handschoenen nog in de auto liggen. Zelfs het raampje van de Mini Cooper had ik open laten staan. Slordig. Het is hier dan ook een totaal uitgestorven gebied. Na een rustige rit van een minuut of tien parkeren we ghetto-Neukölln-style half op de stoep en is het hoogste tijd voor een glas water.

Deel I

Deel I van deze trip naar Berlin (waar is De Consultant eigenlijk de hele tijd?) lees je hier.

Follow Nachtsnuiver

Like Nachtsnuiver on facebook.
Listen to Nachtsnuiver using SoundCloud.
Swipin' around the Nachtsnuiver Instagram.
Is somebody still using Twitter?
Receive an update in the Nachtsnuiver ADE WhatsAppgroup when new articles arrive.
Or just send an email!

Nachtsnuiver ADE 2017

Wednesday: The report on Wednesday is here
Thursday: Still in beta!
Friday: Click here!
Saturday: Coming up soon.
Sunday: Find Part I here. You just finished Part II.
Never miss a single Nachtsnuiver update (Dutch): Join the Nachtsnuiver WhatsApp group

Gastbijdrage ADE 2017 (Dutch)

Lees wat een Nachtsnuiver schreef over zijn ADE. Rush Hour, Rolling Rock Kitchen, De School, Tolhuistuin, hij was erbij.

Tambourine

Elke derde zondag van de maand overdag in Oost.