13-17 april was ik in Berlin. Je leest hier deel I, deel II & deel III.

Voldaan.

Nog geen 24 uur geleden zat ik precies waar ik nu zat. Aan de bar in de keuken. Te lang hangen, is niet hoe je in beweging komt. Een gelukje dat een vriendin vertelde dat ze al een biertje dronk bij Oedipus, en klaar was voor meer. Had zij weer geluk dat het hipste feestje van zaterdag op loopafstand te vinden was! Ik heb het natuurlijk over FC JEMOEDERBELDE. In het SkateCafé, daar waar je moet zijn.

Getreuzel, en een heerlijk langzaam diner met Familia later, spring ik dan eindelijk op de racefiets van Liefde. Dwars door het donkere Oosterpark, langs Artis, kom ik aan bij het IJ-plein pontje. Ik pik de hippe vogels die onderweg zijn met dezelfde bestemming er direct uit. Het pontje is nog nauwelijks geland of het begint even lekker te plenzen. Er wordt geroepen 'BUIENRADAR' dat het maar vijf minuten duurt, de menigte beweegt zich naar een afdakje. Ik fiets hard door en precies als ik een vrouw verderop wil inhalen blijkt haar bestemming bereikt, dat gaat maar net goed.

Nauwelijks een stap binnen in het café of het eerste glas wijn vliegt al bijna volledig over me heen. Die stemming dus. Een van de eerste bewegingen die ik een man met vrouw op schoot zie maken, is het plastic zakje wat naar zijn neusgat wordt gebracht. Ik loop de garderobe in zoals ik ook deed tijdens het Jägerfeestje twee weken geleden. Maar het lijkt alsof er meisjes geld vragen aan het raampje. Ondertussen staan er wel zes mensen in deze vrij toegankelijke ruimte. Ik begrijp er niets van en loop met jas aan het café in. Mijn vrienden blijken aan de eerste tafel te zitten, na een begroeting ga ik op eerste verkenning.

Het is rond middernacht en druk, ik verwachtte de topdj's (Mel & Tiets) pas na 01:00, maar niets is minder waar. Ze staan al b2b te shinen, ik kan het niet netter zeggen. Hoewel ik pas net binnen ben, zijn mijn vrienden er al veel langer, ze besluiten al snel flink aangeschoten om ertussenuit te piepelen. Ik begrijp er niets van. Oedipus zal ermee te maken hebben. Het is echter zo overduidelijk gaande hier, en mijn Canadese vriendin heeft het woord hip al een keer of zes in de mond genomen de afgelopen vijf minuten.

Ik zal het dus alleen moeten doen, al verwacht ik wel DJB-aanhang vanavond. Ik zal je proberen te schetsen wat er gebeurde. Het is een ruimte die je zou kunnen omschrijven als 'poor man's Trouw'. Vergeet waanzinnige lichtkunst, denk een langgerekte ruimte met hoog plafond, een loods die van buiten meer een uit de kluiten gewassen huis lijkt. De bar (hele avond drrrrruk) aan je rechterhand, achterin gebeurt het (net als in Trouw). Daar zit de skatebaan. Een halfpipe maar dan lekker laag. Is dat een kwartpipe? Om het te geloven raad ik je aan zelf te komen eten, dansen, skaten, waar je maar zin in hebt.

Midden op die baan, staat de booth vanavond. Een totaal andere opstelling dan twee weken geleden, begrijpen doe ik het niet maar de waardering komt langzaam. Twee meisjes zijn aan de zijkant erop geklommen en dit ziet er goed uit, gelukkig heb ik zolen met grip aan. Je zit zo iets boven hoofdhoogte, hoewel het hartstikke donker is heb je hier veel overzicht. Ik zit nog niet zo lang als chef Eelco een presentje aan de dj schenkt, denkende dat het haar verjaardag is. Hij klautert even naar boven en observeert mee. De wilde meute is niet te houden, er wordt gedanst, gezoend, dat het een lieve lust is.

De foto's die ik heb gemaakt zijn niet om aan te zien, maar ik kom om te dansen dus die spiegelreflex kun je vergeten. Goed je mag er eentje zien dan.

Ik hou van het SkateCafé. Naast me bungelt een snoer, waarvan ik zo zou geloven dat het de volledige stroomtoevoer aan de dj booth betreft. Dat hier gedurende de avond een aantal mensen keihard door op zijn bek gaat, maakt niemand wat uit. Gelukkig blijft de stroomvoorziening draaien. Nu pas besef ik dat ik die draad als kabelbaan had kunnen gebruiken om te abseilen naar de booth. Misschien had ik toch moeten drinken om dit geniale idee wat eerder los te peuteren daarboven.

Het is gek, voor ik omhoogklom probeerde ik tevergeefs te overleven op de dansvloer. Normaal gesproken is dat makkelijk. Waar fysiek ruimte is, sta je goed. Hier sta je dus voor je gevoel een meter van de muur, de stijl omhooglopende skatebaan. Dan denk je ik doe een stapje opzij. Met je schoenen scheef gaat dat nog aardig, maar je verliest je evenwicht. Zo aan de zijkant valt er dus binnen een kwartier al een man of vijf over je heen, die langs je probeert te klimmen. En dan is het nog geen één uur.

Gevoelsmatig ben ik al een uur binnen, Mel & Titia rocken de tent totaal. Andere dj's waren wel beloofd maar zijn nergens voor nodig. Honey M kijkt instemmend toe. Eerst zat ik nog bijna alleen, inmiddels zit de hele rand vol publiek. Ook de dansvloer stroomt voller en voller, dat krijg je met fijne dj's aan het roer. Niet veel later zit er niemand meer om me heen, iedereen is gaan staan. Bijna elke club heeft wel een podium of verhoging, maar nog nooit zag ik een skatebaan waar aan de zijkanten werd gedanst alsof we in Rio de Janeiro met Carnaval zijn!

Als je me vraagt wat voor sfeer er op een feestje nodig is om het een feestje te noemen, raad ik je aan het volgende feestje van deze equipe te bezoeken. De zaken gaan voorspoedig hier, nu iedereen om me heen danst met uitzicht moet ik er toch aan geloven. In Berlin heb ik pas geleerd mijn jas vooral onder de monitor weg te proppen, dus dat probeer ik hier ook maar. Bovendien sta je dan op de eerste rij, meestal is dat niet in de loop. Alles is anders wanneer de dansvloer een skatebaan is, zo kun je dus langs de monitor glippen en dan sta je met Mel te knuffelen. Achter haar is nog een podium, en weer daarachter zijn de echte skaters bezig. Yep, op deze dansvloer is skaten en dansen midden in de nacht totaal gaande.

Alcoholpromillage van de gemiddelde bezoeker is niet bepaald dalende sinds mijn binnenkomst, het leuke is dat als iedereen om je heen drinkt en je de tijd ervoor neemt, je de stemming kunt oppikken en je wanen onder invloed zonder dat armetierige plastic vaasje. Ook de uitmuntende platenkeus en de reactie op de selectie helpt natuurlijk bij het stijgende feestplezier. Er is een plan om door te rollen (racen) naar De Club hierna, maar dat staat nog even in de koelkast.

Hier is het feestje! Je had erbij willen zijn.

Een aantal meisjes glijdt over de baan zo in je armen, of in je rug, is maar net hoe je erbij staat natuurlijk. Iedereen en je moeder is er, vanuit je ooghoek zie je een sluwe vos voorbijlopen, flexican duwt regelmatig zijn neus half in de monitor verderop, thomas m. ziet dat het goed gaat hier, sandrien gaat sterk bewapend in haar reserveshirt aan kop. Vrolijker kun je het je bijna niet voorstellen.

Als deze eenmaal met lage pitch voorbijkomt, ja dan weet je dat de avond richting de top van zijn kunnen beweegt..

Sta je lekker te dansen, heb je opeens 't gevoel dat je een trap tegen je enkel krijgt alsof je op het voetbalveld staat. Geen gek idee met al die voetbalshirts aan alle kanten, maar de pijn en het onbegrip.. De lange man naast me kijkt niet boos of alsof ie zich ergens van bewust is. Tot hij bukt en een skateboard van de grond raapt. Die kwam dus over de baan in het donker aanvliegen zonder begeleiding tegen mijn enkel aan. Ook dat kan op deze dansvloer.

Naast me staat opeens een boomlange blonde schone die getuige haar rugnummer meer dan een aardig potje kan voetballen: 14.

Niet veel later gebeurt er iets heel naars. Iemand doet opeens groot licht aan. Zeer ongewenst, afkeurende blikken van alle kanten. Mensen maken nauwelijks aanstalte om te gaan. Ik grijp deze kans om 'op tijd' weg te komen en de race naar west in te zetten.

De spuistraat is het hoogtepunt van die tocht, waar ik moet oppassen niet dwars door een groep van twintig Spanjaarden te rijden. Ze staan op zeer veilige afstand de dames in het rood verderop te beloeren, weinig gewend! De rit verloopt verder soepel, het is nog voor vieren als ik eenmaal goed en wel bij de poort ben.

Wat een verrassing, de liefste host is nog aan het werk. Om deze tijd fouilleert helemaal niemand meer, stickers op telefoons is ook Berlijnse show voor eerder op de avond. Harde grappen over dat de dames beter thuis kunnen poepen als ze je willen daten schreeuwen de mannen die ook net binnen komen (dj-vriendjes) door de garderobe.

Beneden trapt Margaret flink het gas erop, ik ben nog maar net op tijd om wat laatste nummers van haar mee te pikken. Al gauw zie ik Carlos in het zwart aan de knoppen, die het tempo niet laat zakken. Warme techno beweegt zich op de flitsen van de stroboscopen door de zaal, de lichtman is in een goede bui vanavond. De LED-strips, en alle andere Children of the Light-schoonheid wordt in volle vaart ingezet om de muziek te begeleiden, genieten!

Zo laat kwam ik nog nooit binnen, het is de zaterdag-na-Talabot en daarmee niet overvol. De temperatuur is fijn en er is ruimte om te dansen, als je naar het midden wil dan is het nog wel even tricky. Linksvoor en rechtsvoor is het goed toeven.

Ik zie wat vrolijke Kriterion-vogels paradijselijk bewegen in de lichtflitsen. Er lopen nog een paar bekende gezichten rond, waaronder eentje in een prachtig regenboogstreepjespak. Carlos vult de ruimte met warmte, de muziek past bij de nacht, hij vindt veel aansluiting bij de mensen. De lichtman laat ons niet met rust.

Waar het SkateCafé overduidelijk zocht naar meer, daar is het meer hier gevonden. Als ik uren later de energie heb geloosd is het tijd om te gaan en kom ik Fly Emirates-reservebank opeens weer tegen bij de uitgang. Of haar vriendinnen nog welkom zijn, zo uit het SkateCafé. Het antwoord kan ik niet afwachten, de deur wordt voor mij opengehouden door de man die ik al vaak in zijn korte broek op de dansvloer tegenkwam, prachtige tatoeages tonend.

Racend naar huis word ik door één fietser ingehaald, ik trap zo hard mogelijk om hem bij te houden op zijn fixie. Dan buigt hij af. Op het Leidseplein worden vieze woorden van man naar vrouw geschreeuwd terwijl ze voor City met hun fietsen bezig zijn, comes with the territory? Bij de Nederlandsche Bank tref ik een fietsend en zingend groepje.

In het Oosterpark twitteren de vogeltjes luid en fanatiek, midden op het grote veld lijkt iemand bezig aan de zonnegroet. Onder die skaters en voetballers waren veel rokers, ik pak de douche dus maar even mee.

Veel nachtrust doet een mens goed, snel ontbijtje en het is alweer tijd voor Tambourine! Dit keer ben ik als eerste, de soundcheck is in volle gang. Moe van een lange nacht duurt het even voor ik warm ben, maar de playlist is weer zo ongelofelijk fijn dat de energie vanzelf lijkt te komen.

Vandaag valt op dat de dansvoer al vlot goed gevuld is, en dat dit de rest van de dag zo blijft. Weinig mensen gaan, meer mensen blijven komen. Ik zeg mensen, maar er zijn veel meisjes, veel vrouwen. Mijn vrienden laten het vandaag afweten, en mijn vriendinnen lijken er allemaal te zijn. Een flauwe verdeling als je het mij vraagt, ik ben verder vooral blij dat de aanwezigen genieten van de muziek.

Ook een grijze genieter met grote gouden ketting is aanwezig en parkeert zichzelf op de sub voor de dj. Er komen wat meisjes binnen in volle instagram-modus. Ze filmen hun loopje de zaal in, elkaar, de dansvloer, vermoedelijk is hier een story in de maak. Hoewel ze hun jassen aanhouden in eerste instantie zie ik ze later met een stuk taart in de lounge plaatsnemen. Nog weer wat later gaan de jassen uit. Ook de taart moet eraan geloven, vol op camera. Maar dan. Ze staan op en gaan dansen. Camera's uit.

Het is een prachtige zondag, de zon schijnt buiten maar ook zeker binnen! De man bij wie ik al tig glazen water bestelde gedraagt zich nog net zo mooi als tijdens de eerste editie. Elke keer weer grijpt hij naar het verkeerde soort glas, om te herstellen, netjes te spoelen en met een glimlach verder te gaan. Zou de dag komen dat hij weet dat ik een glaasje water kom halen?

Ik heb me toch laten verleiden een paar platen voor je vast te leggen.

Liefde is ver weg deze maand, maar haar vriendinnen zijn er! Zo heb ik haar toch iets dichterbij. Ook anderen komen voor het eerst, kom vooral volgende maand weer! De visuals maken me ook dit keer weer helemaal gek, eentje heb ik mee naar huis genomen.

Tot volgende maand, 21 mei mogen we weer! Deze prachtige flyer hebben ze gemaakt:

Om de zondag te vieren sluit ik af met een gemberbiertje met Familia bij Joost. Zie de foto bovenaan het stuk.

Nachtsnuiver kun je volgen op facebook.
Nachtsnuiver tipt lekkere platen op SoundCloud.
Snel op Insta naar de foto's.
Liever een tweet, tweet, tweet!
Of.. lekker intiem een berichtje op WhatsApp ontvangen bij een nieuw stuk.
Ouderwets een mailtje sturen mag ook.