Hoe we in Berlin aankwamen lees je in deel I.
Vrijdagnacht doorlopend in de zaterdag is deel II.
Welkom bij:

Nachtsnuiver in Berlin, (zondag) deel III.

Dromend over reizen naar Sicilië, in Kreuzberg.

Ik wil graag wat schrijven voor we weer doorjagen, daar weet De Consultant nog wel een plekje voor. We wandelen naar de Karl-Marx-Straße, daar, bovenop een parkeergarage kun je Klunkerkranich vinden (zie de foto hierboven). Het voelt er een beetje als een strandtent, met de stad als woeste zee eromheen.

Het weer werkt niet echt mee. Een dik pak wolken hangt boven ons. De zon doet haar best, maar er is nauwelijks doorheen te komen. Toch tik ik een flink stuk bij, mijn vingers koelen flink af. Als de wolken echt gewonnen hebben gaan we nog even naar binnen. Daar voelt het als Woodstock, muzikaal wanen we ons in oosterse sferen. Deel I gaat eindelijk online!

Met een bier en rum laten we het ons smaken. We wandelen de heuvel op naar huis. Dezelfde waar ik met scooter vanaf vloog vrijdagnacht. Thuis aangekomen gaat De Consultant vlot gestrekt en ik kruip met laptop op bed. Er is een lange weg te gaan om onze avonturen op het digitaal papier te krijgen met beeld en geluid.

Uren vliegen voorbij. Ik hoor de Consultanttelefoon wild trillen, hij is rond tien even wakker en krijgt bericht van zijn feestvriendin. Zij is al jaren vaste gast in Kitkat en Berghain, Kitkat staat nog steeds op het lijstje van De Consultant. Ik was er vorig jaar weer op een psytrance avond, daar heb ik erg vrolijke en energieke herinneringen aan.

Zij heeft een zaak te runnen op maandag, dat zet een soort limiet op de nacht zoals ze dat niet graag ziet. Ze zegt ook, als ik maar voor de zon op komt in bed lig is het goed. We moeten er dus op tijd heen. Rond tienen krijgen we bericht dat ze het ondanks verheugen overdag niet ziet zitten.

Als hij weer in slaap is gevallen, en ik het gevoel heb dat onze avond hiermee op losse schroeven staat, tik ik vrolijk verder. Inmiddels zal SlowMoBoy wel geland zijn, hij sluit straks af op een feestje in de Beate Uwe. Dat geeft nog wat speling. Het is al bijna midden in de nacht als De Consultant wakker wordt.

Hij vraagt of het stuk af is, ik weet niet hoe te antwoorden. Online staat het in elk geval nog niet. Dat hoeft ook niet want in de middag was deel I eindelijk af. Dat geeft ruimte. Er is beweging, geheel tegen mijn verwachting in is meneer al snel klaar om op pad te gaan. Maar we hebben ongelofelijke trek.

Het is een man van oplossingen, we zijn al praktisch onderweg naar Mustafa's Gemüsekebab. Neem zeker even een kijkje op de site met je geluid hard aan! Ook een vegetariër kan hier zijn lol op. Het begint te plenzen, koud was het al. De rij is lang, maar opeens is daar een frietje met Duitse lading saus, door De Consultant gehosseld bij de buursnackbar.

Onder een afdakje smikkelen we. Döner vs. groenten. We stappen in een i3, een elektrische viervoeter van BMW. Nog voor ik heb kunnen planken zonder geluid kijken we elkaar aan, hier klopt iets niet. Er hangt een lucht van kots. Doordringend en gruwelijk. Ik parkeer direct, tien meter verderop. Er blijkt er nog een te staan, we steken de straat over. Ik vond al dat openklikken met de app snel was gedaan door De Consultant, ik kan direct instappen.

Het apparaat maakt melding van problemen met de accu. We stappen uit, naast ons staan wat Duitsers die willen instappen. Of we willen meerijden? We waren in hun auto gestapt, handig dat op afstand openen! We bedanken en wensen ze succes. Dan maar een blokje om voor de Mini.

De straten zijn zeiknat en de banden van de auto genieten niet van mijn pogingen tot vlot optrekken bij het stoplicht. Vermoeiend. Al snel hebben we onze nieuwe club gevonden. Lieve meisjes aan de deur strepen onze namen af en we mogen doorlopen.

Om het hoekje sta je direct aan de bar. Op een zacht kleed. De Consultant constateert dat de dansers geen schoenen aan hebben. Vrij recent in Radion heb ik hiermee geëxperimenteerd, naar volle tevredenheid. We bestellen een Berliner Luft, Cuba Libre en een Beck's. Proost!

Overal liggen kussens, de dansvloer is niet van hout of steen maar tapijt vanavond. Ook de gang is goed voorzien, er is een hele knuffel lounge, massageruimte, ze hebben hun best gedaan hier. Michie is al sinds twee uur 's nachts aan het draaien. Hij heeft de mensen lekker in beweging.

Schoenen uit, blote voeten heeft dan weer bijna niemand hier. Is dat iets Duits? We zoeken een plekje en voor we het weten staan we vooraan bij Michie.

Het lijkt een dansvloer van minder dan honderd mensen, maar ze bewegen zo fijn, er wordt gelachen, sommigen dansen met ogen dicht, Michie blaast een aantal heerlijke tracks op lage pitch. Slowmotionclub fiesta!

Het is op deze dansvloer, een groot contrast met zo'n Sisyphos vannacht, en dan zeker als je kijkt naar de grote zaal daar. Dat ik bedenk dat ik thuis een feest wil geven waar iedereen zijn schoenen uit kan doen. Veel mensen heb je er helemaal niet voor nodig. Misschien nodig ik wel twaalf mensen uit, vierentwintig voeten. Met of zonder sokken.

Een inspirerende dansvloer. Lieve mensen aan de bar, De Consultant vraagt om een glaasje water en krijgt citroentje en ijs zonder te vragen. Hoef je bij de grote clubs niet te proberen. Michie houdt zijn flesje gemberlimo in de lucht en geeft me een muntje mee, even een nieuwe halen voor meneer.

De nacht gaat hard nu, opeens is daar de barvrouw die de dj vertelt dat het zachter moet. Er staan flatgebouwen vlak naast deze tent, zou er zijn geklaagd? Op de agenda dacht ik te hebben gezien dat dit feestje tot begin van de ochtend zou duren..

Michie laat zich niet uit het veld slaan en hitst ons op met deze remix van Patrice:

Afkoelen doen we weer met:

Dan denk je het einde is dichtbij, en wat zie ik opeens, stiekem heeft Mich een andere USB stick ingeplugd.. Uit het niets is daar No Diggity. De meisjes om ons heen gaan helemaal wild. Sommige mannen verlaten geschrokken de dansvloer. Aangemoedigd door joelende meisjes maakt Michie het met Scrubs nog veel gekker!

Maar écht afsluiten doet hij dan weer met deze genotsplaat:

Er blijken Turkse meisjes aan het dansen, die klaar zijn om Mich de liefde te verklaren bij toetje Pauli:

En dan is het voor Berlijnse begrippen hartstikke vroeg, rond een uur of vijf, opeens over. Er is een intiem groepje samengekomen om tot de finish te dansen, daar staan we op onze sokken. De Consultant stelt voor om geheel in Berlijnse traditie 'Wir sind schön drei tagen unterwegs' deze derde nacht ook vol door te zetten. Op naar de Sisy voor wéér een nieuwe stempel.

Ik vraag een leuk meisje mee, maar die heeft andere zaken aan haar hoofd. Seks met de blondine verderop bijvoorbeeld! Daar kan ik natuurlijk niks tegenin brengen, geef haar eens ongelijk. We springen in de Mini en gaan nog één keer op pad.

De man bij de deur heeft geen zin meer, we staan nu zowaar met vijf mensen in de rij. Afkeurend laat hij ons doorlopen. Onderuitgezakt zit de beveiliger klaar om ons te fouilleren, het gaat allemaal wat minder strak.

Oma's huisje, Wintergarten voor kenners, staat al voor ons klaar. Er is duidelijk een andere vibe in de kamer. We staan na een beetje geduw en getrek recht voor de dj, en een blonde blije jongen tikt op mijn schouder. Hij vraagt welke dag het is. Ik kijk hem aan, zijn ogen stralen. Hangt ervan af hoe je het bekijkt, zeg ik. Zo donker is het niet meer, kun je dit nog zondag noemen? Hij constateert dat het dus maandagochtend moet zijn, ik knik.

Ik vraag hem wanneer hij dan binnen is gekomen, waar komt deze vraag vandaan? Twee uur 's middags is het antwoord. Zestien uur binnen dus, op de kop af. Dan ziet ie er nog best goed uit! De blijheid om ons heen is opvallend. Er wordt van alle kanten gelachen. Mannen, vrouwen, totale unisex blijdschap.

Een aantal gezichten heb ik eerder gezien dit weekend, de kale man met de hoed, een meisje verderop. Wie heeft zich nou helemaal omgekleed thuis? Het is Lidia! Ze spreekt vanavond van blijdschap opeens Engels tegen me. En ze wil dat we meegaan naar de Kater Blau. Daar is Michie ook heengegaan. We zwaaien haar uit en dansen verder tussen de vrolijkerds.

Mijn jas leg ik weer onder de monitor naast de dj. Dat is vanavond geen goed idee meer. Er ligt glas, het is er drie keer zo schmutzig als gisteren. Maar je moet wat. Ik sta naast mijn jas te dansen, als de man naast de dj zijn hand uitsteekt. Een joint wordt aangereikt, De Consultant en ik genieten ervan. We komen hier elke avond, maar vanavond is het feestje pas echt geopend. Nog geen vijf minuten later duwt een meisje van rechts ook een joint naar me toe, omdat ik geen flauw idee heb wie wat loopt uit te delen, en dit tempo verrast, schuif ik 'm lekker door naar de buurman.

Maar het is een ongeremd vrolijke bende. Ondertussen draait de dj van die vieze house:

De mensen genieten ervan. Mij raakt hij er niet echt mee, het intieme feestje wat we hebben (moeten) verlaten was zo fijn. Wel is het spannend hier te staan op maandagochtend, we begonnen onze rit hier op vrijdagavond rond etenstijd. Volgens mij moeten we eventuele gekken meer zoeken in het donker van de binnenzalen. Ik doe nog wel even een verkenning maar het is me te gortig en warm.

Hier staan we in het licht, het is een bijna volledig glazen huisje. Daardoor kun je iedereen en alles zien, het is confronterend maar blijft gemoedelijk. Om acht uur heb ik het helemaal gehad, niet zozeer van de moeheid. Mensen zijn hier om het doorgaan en dat heb ik nu wel gezien. De zon schijnt, het is een hele mooie ochtend.

Gelukkig staat er een cabrio voor ons klaar. Het is nog steeds een graad of vier. We trekken het dak open. (Stoel)verwarming aan. En gaan. Onderweg naar huis besef ik dat de honger weer een van de redenen was om op te stappen. Die verdraaid lange nachten ook. Weer een croissantje vind ik geen optie.

Mijn nummer één brunchplek (Bastard), om de hoek bij dit water:

Opent om 9:00. Op de gok rijd ik die kant op, we nemen nog even een thee om de hoek tot de klok negen uur slaat. Een Strammer Max durf ik eindelijk aan, die gekke Duitsers eten dus een verrukkelijk ei met (toegegeven vrij lekkere) barbeque-saus. Tijd om naar huis te gaan.

Zie hier de lift die ons dagenlang van en naar bed heeft gebracht, De Consultant bedient de knoppen al dagen met zijn sleutels. Natuurlijk komen we nu een hele familie tegen op de terugweg, ook kinderwagens passen gewoon in deze lift. Ongelukkig.

Over de drol in de hal ligt een magazine, elke dag maken we kleine stapjes. Het zit er op. We slapen tot ver in de middag, lekker uitgerust de auto in straks. Maar natuurlijk niet voordat we even langswippen in een van de mooiste straten van de stad, waar het donderdagavond allemaal begonnen is.

De gastheer heeft speciaal voor ons 'opgeruimd', de schoonouders zijn er na een lang weekend net vandoor. We vertellen onze verhalen, ze kunnen nauwelijks geloven hoe fris we voor de dag komen. Zonder de dame gaan we uit eten, zij mag rusten. Wij eten een enorme Duitse maaltijd, een goede voorbereiding op onze tocht. Het zal een uur of acht zijn als we ons opmaken voor vertrek, het Blablacarmeisje van de heenweg haakt weer aan.

Gek genoeg geen aanvragen verder, dus ze heeft de achterbank voor zichzelf. De avond is net zo mooi als de ochtend, ik rijd bij de ondergaande zon de stad uit. Geen Poolse opstopping dit keer onderweg, wel flink wat werkzaamheden. Korte enorme buien passeren we, even is de hemel inktzwart. Iedereen in de auto slaapt, maar ik ben nog fris. Ik geniet van de rust op de weg, met de cruise control aan op standje soepel gaan we westwaarts.

Ik droom over de dansvloeren, de nieuwe tracks, de inspiratie, de meisjes, de wonderen van Berlin, de auto's. Donderdag hebben we in de nacht al lekker wat gedronken om onze aankomst te vieren, vrijdag stonden we pas op de dansvloer. Later kwam ik erachter dat die club dus al op donderdag was opengegaan, nu bedenk ik dat we daar vanochtend pas wegreden naar het ontbijt. Maar op dit moment, staat het daar zwart van de mensen, lachend en dansend. Tot morgenmiddag gaan ze door. Wat een stad.

Zie je in Amsterdam!x

Dit was het derde en laatste deel Nachtsnuiver in Berlin.
Deel I staat hier.
Deel II staat hier.

Een diepe buiging voor De Consultant, zonder hem was dit weekend ondenkbaar geweest. Blablacarmeisje we zien je graag terug, leuk dat je even kwam couchsurfen op de terugweg! Moritz je bent een gastheer van jewelste, en die vrouw van je, let je wel op! Appartementuitlener als je dit ooit leest, respect dat je daar al jaren woont, erg lief dat we mochten crashen. Een speciale zwaai naar het warme vriendinnetje van Liefde, die me een dinsdag geleden aan de bar van Brecht vroeg of ik een Nachtsnuiver on the road zou doen. Het was net dat duwtje, ik wist nog niet of ik zou gaan en al helemaal niet of ik zou schrijven. Nog niet zo lang geleden ging ik met vrienden naar Lyon, toen is afzonderen niet gelukt. Nu heb ik het dansen, schrijven en het sociale kunnen combineren, en er dik van genoten. Ik hoop jij ook!

Nachtsnuiver kun je volgen op facebook.
Nachtsnuiver tipt lekkere platen op SoundCloud.
Snel op Insta naar de foto's.
Liever een tweet, tweet, tweet!
Of.. lekker intiem een berichtje op WhatsApp ontvangen bij een nieuw stuk.
Ouderwets een mailtje sturen mag nu ook.

Nachtsnuiver tipt dit weekend TAMBOURINE IV:

23 april is het de derde zondag, tijd voor TAMBOURINE 4! Editie: A secret formula. Een gratis feest om midden op de zondag te dansen, met overheerlijke taart, warme beats, YES! Van 15:00 tot 18:00.