De hele Nachtsnuiver-agenda voor augustus, één event per dag, wordt aan gewerkt.

De Tropen, in de middag

Eergisteren, de laatste zondag van juli, begon cultureel verantwoord in De Oude Kerk.

Met Aanstaande Moeder #1, beter bij jullie bekend als De Lerares was ik op pad. Zij had zich op mijn aanraden aangemeld voor het feestje in De Tropen, gestreamd door DanceTrippin.tv - wat zegt het dat mijn zwangere vriendinnen de eenzame minderheid vormen dat ze met me meegaan op zondagmiddagdansavontuur in het park? Gelukkig was Mr. TambourineDJ er ook met zijn vrouw. Via de ingang aan de zijkant van KIT, waar De Wereldreizigster binnenkort aan de slag gaat, lopen we langs de kantoren naar het café, onderweg naar de tuin.

Nauwelijks kan ik geloven dat we hier in de tuin staan van het Tropenmuseum, in de volle zon, naast een vijver, warme beats komen op ons af.

Dansend met Mr. TambourineDJ besef ik dat we samen aan het dansen zijn, een zeldzaamheid. Hij hoeft niet hier te draaien, in tegenstelling tot de Tambourine-zondagen. Vrij als vogels vliegen we rond de vijver, zonnestralen warmen ons op.
Hot Hot Summer Day!

Nog heerlijk rustig is het, Café De Tropen is open tot zes, je loopt zo binnen zonder kaartjes of controle, had je in de Nachtsnuiver-WhatsAppgroep gezeten, dan had je het geweten!

Marcel Vogel (foto) is aan de beurt om half vijf. Net op tijd voor mij om wat zwoele platen mee te pakken, die op een beetje Tambourine-zondag niet hadden misstaan. Zometeen vier ik mijn vaders verjaardag, gelukkig hier om de hoek. Ik zwier rond, op slippers, eindelijk is daar die zomerse zondag. Vanaf het hoger gelegen terras ziet het feestje er zo uit. Het is nog geen vijf uur.

De Tropen, in de avond

Na een diner om de hoek in de tuin naast Artis is het bijna acht uur als ik me meld bij de echte entrée, ditmaal met Familia aan mijn zijde. Marcel Vogel is niet meer, Soul Clap is aan het werk. Er is nu een flinke kluit mensen aan het dansen.
Dat gaat funky!

Vele malen drukker, mensen die ik niet goed kan thuisbrengen, even wennen aan de veranderde muziek. De zon is opgeschoven naar het hooggelegen terras van het café, waar veel mensen hangen. De families die eerder op het terras zaten zijn verdwenen. Met de dansvloer inmiddels volledig in de schaduw is Familia niet overtuigd en vertrekt nog voor we opnieuw hebben geproost.
Niet veel later gaat het de goede kant op.

De Russische, mijn couchsurfer van deze week, is er wel. Ik zag het natuurlijk op haar Instagram-feed. Als ze me ziet trakteert ze op bier, ze lacht, het bevalt haar goed hier, rechtsvoor op de dansvloer onder de grote boom. Ik ga linksvoor eens een kijkje nemen. Ik zie een bekende lange gestalte, vrijdag nog in Claire, eerder dit jaar bij Harvey en dan noem ik de ontelbare School-nachten maar even niet. Hij is in een goede bui en helemaal verrast dat ik hem vrijdag heb gezien. Hij houdt de Soul Clap-heren nauwkeurig in de gaten. Een helft van het duo loopt duidelijk te slacken. Wellicht was het al een lang weekend. Gelukkig hebben we de man in het blauw.

Bijna opstijgen als deze van Philou wordt opgezet!

Wat een plaat, die mag je elke dag voor me aanzetten. De sfeer blijft niet achter, mensen gaan wild, en er wordt gedeeld. De Russische loopt langs met een gin tonic en geeft de rest aan mij, Marcel Vogel staat uren na zijn eigen set op de eerste rij in zijn leren jasje te dansen of zijn leven er vanaf hangt. Ik heb één onderdeel van zijn rider gevonden denk ik: Toblerone. Hij snoept urenlang vanuit de booth en deelt uit aan zijn vrienden, wat zeg ik, hij stopt het zelf in de open mond van vrienden om hem heen!
Soul Clap hoogtepuntje met Life of the Party van de Jackson 5!

Soul Clap sluit af met een plaat die ik niet heb kunnen herleiden maar waarop een piano en een vrouw klinkt, ze zingt: "Ain't nothing better than getting it on, come together, don't let it get you down, when struggles find you, when times are hard, just know, the power of music is the power of love." Ik barst nog net niet in tranen uit, wat een heerlijke afsluiter.

SHMLSS opent om half tien direct op standje Harvey met deze.

Jaaaaa zeg maak me gek! De zon zakt verder weg achter de bomen en de disco is geopend.

Deze openluchtdiscodansvloer heeft me totaal in de greep. En dan is daar de verrassing, De Britse komt op haar voorlopig laatste avondje in Amsterdam ook aanschuiven voor een dansje! Ik leerde haar kennen tijdens een reis door Zuid-Amerika zeven jaar geleden. Gouden tijden herleven.

Verderop zie ik De Russische dansen met haar ogen dicht, eerder al klopte ze op mijn schouder om te zeggen dat ze het geweldig vond, het is in haar prille bestaan voor het eerst dat ze alleen naar een feestje is gegaan. Een machtige toekomst ligt voor haar. De Britse vertelt over Carnaval in Salvador (de Bahia) twee jaar geleden, de vooravond van een lange reis via Panama en Mexico naar de States. Ondertussen vordert het donker, opeens spot ik de lampionnen in de bomen. Stipt om elf uur sluit SHMLSS een fijn disco-uurtje af, buiten zit het erop. In het café wordt raar gedraaid, maar De Britse wees me gelukkig op de mooie man from another era achter de bar. Vastgelegd.

De Russische ondertussen was buiten druk aan de praat met wat spannende mannen, maar ze ontdekt de weg naar binnen. Ze voelt net als ik de muziek niet, ik vertel haar over mijn plan om te gaan clubben met Carlos, ze heeft al van anderen vernomen dat als je door wil vanavond, er maar één plek is.

De School met Koning Carlos en Koningin Steffi

De rest van de avond is een grote dansblur. De Russische fietste op zo'n enge manier door het pikdonkere Oosterpark dat ik het geen goed plan vond haar op de fiets te hijsen richting west. Er blijkt een car2go voor de deur te staan, we zoeven door bijna alleen maar groene lichten in recordtempo naar 't westen.

Aangekomen bij de deur en een kleine rij die we mogen passeren is daar De Mooie en Machtige Deurman paraat die twee keer moet kijken want mijn haar is weer korter dan bij het vorige bezoek, sowieso een tijdje geleden. Een korte blik in mijn tas, een sticker op de lens, een vrij grondige bevoelactie verder staan we bij de garderobe. De Russische begrijpt wat er tegen haar gezegd wordt, geen foto en video, dan heb ik die telefoon niet nodig. Haar tasje gaat in mijn tas, twee naakten dalen de trap af, nadat ik haar de wc's en tuin heb gewezen. Het zal net na twaalven zijn geweest, riding blind nu, zonder tijd op zak, zonder iets. Ik parkeer ons op de voorste rij en zie dat Carlos er een beetje moe uit ziet, niet gek na een weekend Milkshake en wat niet al. Niet dat we het merken aan de platen, hij is al grondig aan het opwarmen.

De Vrouw Met De Waaier is er ook, al is de waaier zelf in geen velden of wegen te bekennen, ze blijkt niet voor de allnighter te gaan. No heat to beat. Wat nog te zeggen over deze zondagnacht. Blije mensen en zoveel energie. High fives werden vanmiddag al vaak uitgedeeld, hier in het donker ging het door. Of ik nou linksvoor ging staan waar geen man nog een shirt aan had, midvoor waar ik last had van de reling, je armen moeten min of meer gedwongen hoog, wel een lekkere blazer op je benen. Rechts aan de rand waar het zicht slecht is maar wel goed koel. Overal is wat te vinden.

Er zijn van die momenten, Carlos die een intens warme plaat draait, ik ben net naar boven gelopen om mijn korte broek aan te trekken, de strakste die ik heb. Met mijn open paarse glittershirt waar De Russische thuis nog commentaar op had, sta ik daar. Keihard te dansen. De loopjes die ik maak gaan naar de wc, gevonden flesjes of glazen vullen met emmers kraanwater. Zweten. En door.

Carlos dus, precies als hij zijn warmte de zaal in jaagt, loopt er een meisje in een glitterjurk voorbij, en wat voor een. Een hand glijdt over mijn bil, net even zo lekker zacht. Liefde. Ze is al met haar eigen glitterkoning, dat is oké. De Russische vindt haar eigen koning, na een kort praatje wordt er gezoend, en zie ik daar wat knoopjes losgaan? Hij lijkt het er niet mee eens. Gekke man.

Koningin Steffi

Het lijkt dezelfde kop als eerder maar het is belangrijk om de kroon van de dag (nacht) uit te delen aan een van mijn mooiste Trouw-ontdekkingen. Hoe laat Steffi begon kan ik je niet vertellen. Dat Carlos ons al het halve techno-spectrum had laten horen verklap ik je wel. Warme house, hardere beukers, we mochten er al van proeven. Maar op het moment dat hij naar Steffi wuift, met voor mijn gevoel een bericht van, 'ik kan niet meer, ga jij maar'. Ze laat het zich geen twee keer zeggen.

Haar houding zegt zoveel. De toewijding, de concentratie. Elke plaat vliegt met mathematische precisie via de monsterspeakers richting onze oren, buiken, zoveel naakt. Ze leek een onderonsje te hebben met de geluidsmeneer eerder, hier is duidelijk sprake van overeenstemming. Maar laat ik nog een keer de essentie benadrukken. We leven midden in de nacht. Zodra Steffi het roer overneemt voelt het alsof er een urgentie wordt gegeven aan elke bliep, elke beat, elke move, onaflatend kabaal druist om ons heen, maar van het mooiste soort. Elk lichaam wil maar één ding. Bewegen. Zo hard als je kunt. Wild. Ongecontroleerd.
Een scherm komt voorbij, er wordt beweerd dat deze plaat aanstaat.

In tegenstelling tot Steffi zelf. Volstrekte controle. Ze beheerst haar platen tot op de milimeter, ik voel me inmiddels broodjenuchter, en tegelijkertijd is er een soort space gaande, ongelofelijk hoe hard ze aan het werk is. En, je ziet haar genieten. Die tong komt uit haar mond. Tussen het knoppentrekken door is er af en toe die dikke dansmove die verklapt dat ze er volledig in zit, mocht iemand er ook maar een microseconde over getwijfeld hebben.

Ik zou hier uren naar kunnen kijken. Het is bijna onmogelijk, zo hard moet je dansen om hier te mogen staan. Steffi, een buiging voor jou. Je selectie is waanzinnig, je uitvoering vele malen waanzinniger. Elke dansvloer waar jij komt laat me opstijgen, het begon in Trouw, ik maakte uitstapjes naar Transport en Panoramabar afgelopen jaar, vorig jaar School zal ik niet vergeten, en deze editie, met held Carlos.. Een knuffel. Tot de volgende!

De Russische komt naar me toe, tikt op mijn schouder en zegt dat ik het beste shirt voor de beste clubavond van haar leven heb gekozen. De open houding van mensen heeft ze nog nooit zo mogen ervaren. De glitters zijn goedgekeurd. Ze lacht. Deze nacht is nog lang niet over.

Stukken van eerder dit jaar.

Koningsnacht met HARVEY.
Lente Kabinet wat een stralend festival was dat.
Esa in Studio/K met KAMMA & Masalo dé clubnacht van juni.
Sterk Water huiskamerconcert begin juli.

Een like uitdelen op facebook, altijd fijn.
Spannende nummers kun je beluisteren via SoundCloud.
Lekker swipen bij Instagram.
Wie gebruikt er nog steeds Twitter?
Altijd op de hoogte met een berichtje in de Nachtsnuiver-WhatsAppgroep bij een nieuw stuk.
Of stuur gewoon een mail!

De hele Nachtsnuiver-agenda voor juli, één event per dag, staat hier.