13-17 april was ik in Berlin. Je leest hier deel I, deel II & deel III.

Wat een nacht.

Dikke preparty niks ervan. Alsnog dansend de afwas gedaan in de keuken. Jamie 3:26 was live bij Red Light aan het knallen: mixcloud link. Hij sluit NU af in Radion, ik zit te schrijven in de ochtend, net thuis. Kan niet alles hebben.

Jamie 3:26 draait:

Onderweg naar de Marktkantine op de fiets kwam ik al een podium tegen bij de Vijzel, nog een op het Leidse, Elandsgracht maakte veel lawaai, en ook bij het Hugo de Grootplein had een kroeg veel herrie in een tent buiten. Mooi contrast met de ingang van de Marktkantine: een oase van rust.

Vriendelijkheid alom aan de deur.

Dan de schrik bij de garderobe. Twee euro. Waarom nou. Alles beter dan een kluisje, en zes medewerkers staan voor je klaar. Eerste beslissing, telefoon mee. Twijfel blijft. Liever naakt, maar waar is mijn korte broek!

De wc is nog uitgestorven en fris. Op de gangen oogt het extreem rustig, als ik de deur openzwaai zie je in een oogopslag: rust. Het is elf uur, Harvey kletst wat in de booth.

Er hangen wat mannen aan de bar, meisjes oefenen de eerste pasjes. Die discobal.

Balearic radio staat aan. Als deze plaat wordt gedraaid als je binnenkomt, weet je dat het een hele mooie avond gaat worden:

Er is nog niet eens iemand binnen. De hemelpoort opent zich. De discobal zal iedereen verleiden. Niemand, maar dan ook niemand kan eraan ontkomen.

Meer Balearic bewijsmateriaal, vanavond reizen we met Harvey naar Ibiza!

We doen zeker een kwartiertje Pink Floyd, heer en meester Harvey doceert:

Voor het geval je nu binnenkomt, en twijfelt of deze man zijn vak verstaat. Luister alsjeblieft de lyrics van:

Het druipt er vanaf. De baas heeft een goeie bui, we hebben het geluk dat hij om tien de deuren heeft geopend, ik had eerder moeten komen.

We krijgen muziekles:

Harvey heeft geen haast. De mensen druppelen binnen.

De avond moet nog beginnen. Ik ben nog alleen, kan schaamteloos wat plaatjes schieten. Maar dat is niet waar. De Marktkantine vraagt overal vriendelijk respect the vibe, geen foto en video. Is het verslaving, is het de drang om te willen delen of bewaren?

Ik kijk mijn video's uit Trouw te weinig terug, maar als ik het doe..! Dat er vanavond dat gevoel naar boven komt, wat een paradijs!

Genoeg uitroeptekens. Ik begon alleen, maar ik wist dat De Consultant met huisgenootje ook deze kant op zou komen. En ja hoor, ik zie ze opeens op het voorste randje Balkon! Het is dat er een lichtstraal op hem valt, anders had ie zich mooi verborgen.

Delen is wel deel van de lol, dus het is mooi dat ze er zijn. De Consultant gaat meestal uit in Berlin tegenwoordig, hij wijst naar het publiek. Wat ze bezielt, staan ze er niet voor open? Kort geleden op een stuk ingewikkeldere muziek ging een kelder nog totaal uit zijn dak, zo niet hier.

Harvey moet er hard voor werken, maar hij is wel wat gewend. Het valt ook op, publiek oogt jong voor mijn gevoel. Ik zie naveltruitjes. Glazen worden hier ook gehaald door dames met blote schouders!

Tot twaalf uur draait Harvey kalm en herkenbaar, na twaalven gaat opeens het regime om. Het staat aardig vol, gaat hard nu. Hij schroeft het tempo op, draait platen waar Shazam geen enkel antwoord op heeft. Het feest begint.

Zijn kantoor voor de avond:

Later is daar ook De Econometrist met dierenarts aan zijn zijde. Zij is met de auto, dat wordt nog een tocht. Ik ben al met een gevonden flesje spa rood naar de wc gelopen, maar de dorst wil maar niet weg. Daar is ook mijn nieuwste huisgenoot, hij sluit zich bij ons aan. Hij was ook bij die decembernacht dat ScooterBoy verkering vroeg aan mijn favoriete dansende Huisgenootje.

Er loopt een man kordaat de booth is, hij overhandigt een witte platenhoes. Het blijkt Gilb'R te zijn, altijd in voor een cadeautje. Van rechts kun je dus zo de booth inspringen, hij zal de laatste niet zijn zo blijkt later vanavond. Dezelfde blonde man als vorig jaar oktober zit weer links van Harvey paraat allnight. Mocht er iets zijn. Een camera die flitst krijgt nog wel eens een reprimande.

Met zijn allen linksvoor, op de trap. Je kunt ademen, bewegen, Harvey is dichtbij. Het wordt wel drukker en drukker, mensen denken uiteraard dat ze op een trap altijd het recht hebben door je heen te lopen. Ik vind een hoekje onderaan de trap, je staat hier precies met wat lucht. Waanzinnig dichtbij de dj.

Er komt een blijmoedig meisje op me af. Of de dj niet wat vrolijker kan draaien vraagt ze. De vraag verrast, dat iemand in de zaal het gevoel kan hebben dat wat hier gebeurt niet vrolijk en liefdevol is was mij ontgaan. Ze lijkt het ook te bedoelen als 'kunnen we dat niet even aan die vent vragen'. Die vent being Harvey.

Om mijn grote idool te benaderen met deze wat blonde vraag, mwah. Ik probeer haar zo kort mogelijk uit te leggen hoe ik er tegenaan kijk. Dit is een kunstenaar, ik kom voor zijn avontuur. Wat hij met ons wil delen, daar trek ik me graag aan op. Ze lijkt te knikken, ze vindt het 'ook wel een baas'. Merkt op dat het haar vader had kunnen zijn, ik grap opa.

We dansen. In elke ooghoek zie ik een vriend, of de nieuwe vriendin. Die veel praatjes maakt met iedereen.

Later vraagt ze mijn nieuwste huisgenoot, De Mathematicus, om zijn pet. Hij heeft, voor zover ik heb kunnen ontdekken, als enige in de club zijn pet achterstevoren op. Er zijn nog wel een paar petten meer. Maar een man met pet om zijn pet vragen.. Is dat kusjes vragen?

Ze wil echt zijn pet. Even haalt ze hem over. Wispelturig als deze dame is wil ze met haar vriendinnen op stap door de zaal. Mét pet. Dat gaat mooi niet door.

Eerder op de avond is er de wulpse donkerharige dame met rode rok, ze oogt alsof ze uit de UK komt. Ze kruipt op de subs die voor Harvey staan (zijn het subs? Je mag er niet op dansen in elk geval). Mooi is het om te zien hoe hij deze kans aangrijpt. Haar vriendin wil een foto maken, en terwijl zij kroelt op twee meter afstand van De Big Man, doet hij de blowjob. Overtuigend. De foto is volgens haar vriendin geslaagd. Zoek maar op Insta.

Sowieso zijn de interacties van Harvey met het publiek geweldig. Hij lacht, gaat nog mee in een aantal spontane fotodeals. Zijn blonde man naast hem geeft een ieder met flits een reprimande, het deert de sfeer allemaal niks.

Hoewel De Consultant niet begrijpt dat mensen niet harder dansen, kom je slechts blije gezichten tegen. Er loopt wel eens iemand tegen je aan, het wordt drukker en drukker. Het pad naar de tweede ruimte blijft gesloten, hoe kom je daar vanavond? Ik hoef er niet heen, maar dat terzijde. Als ik nog wat water bijschenk op de wc blijkt daar de temperatuur richting kookpunt te gaan, en een rij voor de toiletten met alle urinoirs beschikbaar.. Goh.

Urenlang maak ik me schuldig. Ik blijf maar vastleggen. Ik dans, dus de camera zwabbert. Alsnog, met enige schaamte, presenteer ik hier de dwarsdoorsnede. Tussen 23:45 en 3:30 kwamen zoveel pareltjes voorbij. De discobal maakte me helemaal gek. Zwaaien deed ik vaak met één arm, de andere wiebelde met De Nokia.

De plaat die je op het einde hoort, laat me beseffen dat ik te ver ga. Dit is zo lekker. Dit is de plaat waarbij ik denk, als dit de enige wonderplaat van de avond zou zijn, ben ik al tevreden. Maar Harvey biedt zoveel meer. Je weet wat er nog gaat komen. Nee, je weet dat je erbij wil zijn. Met je hoofd. Met je armen.

Ik berg dat ding op en kom er niet meer aan. Tot de finish heb ik geen zakken en ben ik verliefd. Op Harvey. Op De Discobal. Op de vriendinnen die maar bij ons blijven terugkomen. Petsteler (v) en haar vriendinnen zijn weer dichtbij. Ze lachen, we dansen.

Oh Harvey. Je maakt me zo gelukkig.

Ik wil nog zoveel schrijven. Maar soms moet je gewoon dansen. Kom alsjeblieft naar deel II later dit jaar. Kijk, ADE in oktober was mooi. Hij draaide tot 7 of was het zelfs 8! Maar die nacht was zó lang, mensen konden het niet aan. Ik verloor bijna al mijn vrienden, niet in de zaal, ze gingen naar huis.

De Consultant is zelfs op deze Koningsdag niet vrij. Je bent Consultant of je bent het niet. Daarom gaat hij er omstreeks het einde van mijn video vandoor. Hij weet (niet) wat hij mist, maar soms moeten er dingen. De rest blijft. Natuurlijk!

Met de rest bedoel ik IEDEREEN! Het is vijf uur. IEDEREEN is er. De zaal staat zwart van de mensen. Nul urgentie om naar huis te gaan. Het idee. Gelukkig denkt De Marktkantine er net zo over. Hij mag door. Het lijken een paar plaatjes te worden, het wordt drie kwartier. Hij stopt nog wat cd's in de CDJ's en draait verder zonder USB stick. Het is FEEST! We waren erbij. Ik wil, ik wil, ik wil dansen!

Het vijf uur moment is wel even mooi om aan te halen. Hij draait Fatima Yamaha. Zeker van deze plaat voel ik mezelf geen fan.

Maar het verbroedert. Iedereen staat stil bij het geluk om hier nu te zijn. Misschien een ode aan Nederland, misschien draait hij dit op Ibiza ook. Je weet het niet. Ik weet het niet. Het doet me terugdenken aan die gekke patserclub in Brooklyn waar ik midden in de nacht alleen heenliep een klein jaar geleden. Eén nachtje uit in NY. Het mocht wat kosten. Vodka voor 15 dollar ja proost.

Daar was het Joris Voorn die ermee afsloot. Toen had ik ook al dat gevoel van 'hij wil ze een Nederlands lesje leren'. Was het hiermee afgelopen, dan had ik rusteloos in bed gelegen. Er is niets van waar. Harvey draait nog zeker een half uur door, soms lijkt de discobal extra veel licht te geven om ons weg te jagen. Maar we gaan niet weg. Nooit meer weg, uit De Marktkantine. Dat ik dat nog zou zeggen.

Ik kijk om me heen en zie dat De Petsteler beet heeft, naast de rookmachine staat ze te zoenen. Alsof de technici het doorhebben spuit er een enorme rookwolk voorbij, niemand ziet haar meer. Ik zie De Econometrist met zijn ogen dicht op zijn lip bijten, iedereen pakt een moment. Harvey The Creator. Af en toe doet hij zijn bril af vanavond, om niet de knoppen maar de mensen beter te zien. Hij lacht.

Ik hoop echt dat je erbij bent volgende keer. Dan zal ik niet filmen.

Beloofd.

Playlist tussen elf en twaalf:

KZA - Open Up (Slow Version) volle 8 minuten glorie:

Ruim kwartier korte fragmenten gevangen tussen 23:45 en 3:30:

Nachtsnuiver kun je volgen op facebook.
Nachtsnuiver tipt lekkere platen op SoundCloud.
Snel op Insta naar de foto's.
Liever een tweet, tweet, tweet!
Of.. lekker intiem een berichtje op WhatsApp ontvangen bij een nieuw stuk.
Ouderwets een mailtje sturen mag ook.

Een tip vooruit.

Tot volgende maand, 21 mei mogen we weer! Deze prachtige flyer hebben ze gemaakt: