Blijburg op zaterdag

Vrijdag beleefde ik een avond met De Terschellingse in Rotterdam. Zaltan en David Vunk draaiden in BAR. Zaterdag stapte ik weer op de motor naar de hoofdstad. Thuis pikte ik De Bovenbuurvrouw op, vorige maand schreef zij een stuk over Dekmantel. Een +1 weggeven voor ZeeZout bleek nog niet zo makkelijk. Gelukkig sprong zij blij achterop en daar vlogen we oostwaarts naar IJburg.

Het zal een uur of vier zijn geweest, toen we aankwamen bij de afzetting en de verkeersbegeleiders. Doorrijden zat er niet in, tussen de scooters in het gras parkeren dan maar. We kwamen in een stoet van wandelaars terecht, de trams zullen wel vol hebben gezeten! De entree verliep extreem soepel, geen kijkje in mijn portemonnee of helm bleek nodig. Er was een gigantische rij om een kluisje te bemachtigen, maar één blik bleek genoeg, mijn helm past daar eenvoudigweg niet in. Nadat we wat vrienden van De Bovenbuurvrouw hadden begroet gingen we op zoek naar een lekker donker plekje om jas en helm te droppen. Even zwaaien naar de vriendelijke beveiliger en we stonden hier.

De Hangar

Op naar buiten! Wat een geluk dat de dag zo mooi uitvalt, er zijn wat wolken maar de zon schijnt er dwars doorheen. We vinden de eerste kleine strandstage waar al lekker wordt gedanst.

Daan Donk & Erik Sebastiaan leggen wat vinyl op de draaitafels, een warme binnenkomer. Ik grijp naar een spa rood, maar als De Bovenbuurvrouw een biertje uit de koelkast pakt wordt ze op de vingers getikt, wel even vragen! Er mist een slot excuseert de ZeeZout-meneer zich. We worden ondertussen aangemoedigd door een Italiaanse man die ons met een brede grijns toelacht.

De Italiaan

Je ziet hem hier met blote bast. Het is zijn verjaardag en hij kan zijn vrolijkheid maar nauwelijks kwijt, hij vindt het fantastisch. Hij heeft gelijk op deze ontzettend mooie dag. De muziek is nog niet wat ik zoek, we gaan op pad en vinden de strandstage verderop waar Juju & Jordash invallen voor Omar Souleyman. Achter de schermen zit Avalon op haar MacBook.

The Jezus

Het voelt bijzonder om een keer van de andere kant mee te kijken, omdat ik niets van Avalon wil missen zometeen aan haar eigen strand lopen we nu vast door en pikken we nog een half uur mee van The Jezus beter bekend als Tornado Wallace! Hij staat al voor een volle bak te spelen, dat is bij de kleinere stages wel anders. Het blije publiek vermaakt hij uitstekend met vrolijke nummers.

Zoals je hier kunt zien heeft de artiest een eigen held staan, althans dat vermoed ik, voor zijn neus tussen alle gear. Wie weet het antwoord? In opperste concentratie is hij aan het werk.

We lopen De Italiaan opnieuw tegen het lijf, hij stelt zich nu netjes voor zonder muurtje tussen ons in. Een jongen die naast me danst is aan het Shazamen en komt er niet uit, hij blijkt Tornado Wallace voor het eerst te zien. Het geeft toch een beetje aan dat we vandaag niet per se tussen de kenners zijn, wat niets hoeft af te doen aan de sfeer, maar wel opvalt bij vlagen. Leuk is het dat om de dj heen geen backstage-gebied is hier, maar er wel hippe dj-vogels rondhangen: Beesmunt & Woody staan al klaar voor straks, Max Abysmal en Aurelius, allemaal aanspreekbaar en zichtbaar ontspannen. Gemoedelijk is het woord, een stralende zaterdagmiddag, in de verte hangt een wolk en wat tovert die tevoorschijn: een regenboog!

Avalon Emerson

Het ontbreekt ons aan niets, hoogste tijd om terug te rennen naar het strand van een van mijn helden: Avalon Emerson. Ze opent met een pareltje uit 1991.

Dansend langs de rand van het water, sober september is begonnen, voel ik de vrijdagavond in mijn benen maar laat ik de zon, de blauwe lucht tussen de wolken en de beats het werk doen.

Zin in classics had Avalon wel vandaag, het was er ook hét moment voor. Na een goed half uur ging ze over op modern werk maar de vaart werd er niet minder om. Niemand hoefde stil te blijven staan op dit deel van het strand.

Staat de volgende plaat nou echt niet op YouTube? Zeg jij het maar. Een mooie vondst van haar is het zeker.

Met Computer Drumming van Dorisburg gaan we rechtstreeks naar het meest lekkere op instrumenteel technogebied, de verrassingen op het strand kennen geen grenzen dankzij deze topboeking.

Na een uur was het, tenzij ze voor mij onbekende producties draaide, tijd voor het eerste eigen werk met Shawty Rock. Een heel fijn moment in de zon. Het is alweer vier jaar geleden dat ze dit nummer uitbracht, ver voordat ik haar muziek leerde kennen. Het voelt als een interplanetaire reis, een cadeautje hier in het zand.

Er gebeurt vanalles op en rond het strand. Voorzichtige mensen wagen een stapje met hun voeten het water in. Anderen trekken hun kleren uit en rennen ervandoor. Of ik zo vriendelijk wil zijn het filmpje te verwijderen. Natuurlijk. Gewoon een praatje maken in het water kan ook.

Avalon speelt ondertussen met classics, eigen werk en (voor mij) totale unknowns zoals deze.

Of het komt doordat ze nu huist in Berlin, ik kan het niet bewijzen maar het lijkt door te klinken in haar geluid. Deze Amerikaanse zit tot over haar oren in Europa. Schwefelgelb doet het zand kraken tussen onze tenen.

Een festivaldag heeft altijd allerlei stadia, deze fase op Avalon's strandje zal ik niet snel vergeten. Dat komt ook door de schitterende toevalstreffer als de reddingsbridage onze kant op vaart. Er werd een zwemmer gespot en dat leek toch niet echt de bedoeling. Ik trok de camera omdat ik benieuwd was naar de 'strafmaat', maar dat liep totaal anders.

De Bovenbuurvrouw merkt terecht op dat er iets heel bijzonders gaande is op het terrein. Zo groot is dit strand nou ook weer niet, toch zijn er vijf(!) stages, dat vind ik nogal wat. Maar het speciale is dat er geen lekkage van geluid valt waar te nemen. Normaal gesproken is dat voor mij de hoofdreden niet teveel geluid uit alle hoeken te laten komen, het stoort elkaar maar. Er is geen sprake van, overal klinkt kraakhelder hard geluid zonder stoorzenders. Als we het voluit kletsende publiek voor lief nemen, natuurlijk. De Bovenbuurvrouw stelt voor om nog eens even rond te dwalen, dat is een goed idee, de set van Avalon zit er bijna op. Mike Servito staat al achter haar, klaar om het strand over te nemen.

Molly

Het strandje waar Daan eerder bezig was is nu in trance dankzij Molly. Bliepjestechno trekt De Bovenbuurvrouw maar matig dus we rennen gauw door naar een andere hoek van het strand. Liefdevolle nummers draait Red Greg ondertussen bij de Tipi. Hier voelt het hartstikke druk, iedereen wil zo dicht mogelijk bij de Tipi staan, de opening is zo klein dat je de dj maar nauwelijks kunt zien, het lijkt niemand wat te deren.

Helena Hauff & Silent Servant

De Journalist viert later vanavond zijn verjaardag dus het wordt tijd nog eens bij Helena binnen te stappen in de hangar. Daar hangt een totaal andere sfeer dan op de rest van het terrein. Overal is het all smiles vandaag, maar hier binnen zie ik veel malende kaken en grote ogen. Het is er lekker druk, Helena heeft natuurlijk weer veel nieuwe fans gekweekt dit jaar.

Tot nu toe is de hele omgeving van het festival me erg goed bevallen, vooral dankzij de warme dag in het zand. Iemand heeft helaas besloten een vloer van houten planken neer te leggen hier, geen idee waarom. Schots en scheef en niet stabiel voelt het onder mijn voeten, ik verlies bijna mijn evenwicht op sommige plekken. Dat de mensen om mij heen dit alles niet (meer) merken, is ook opvallend.

We komen hier tijdens een flitsende lichtshow de vrienden van De Bovenbuurvrouw tegen, waar ik ook een uitdeelsessie van het een of ander waarneem. Het gaat lekker in de hangar. Helena wisselt af met Silent Servant en dat is geen milde kost. Het is balen dat we hier binnen de zonsondergang mislopen maar je moet er wat voor over hebben. Als we achter de booth kruipen zie ik pas wat voor heerlijke rok met netkousen én hoge hakken Helena aan heeft getrokken. Zoveel stijl.

Avond

Voor mij nadert het einde en onze magen rammelen, we besluiten een Mexicaanse wrap te proeven, de vrouwen die zich daar mee bezig houden zijn extreem aardig voor ons en ik vraag net op tijd om er wat pepers aan toe te voegen die speciaal uit de koelkast worden gevist. Het toont de liefde die overal hangt vandaag, er wordt zoveel gelachen, iedereen geniet van deze stralende stranddag. Bij Lente Kabinet schrok ik van de 'banaan voor één munt', hier krijg je twee bananen voor één munt. Een klein maar opvallend verschil.

Het eerste weekend van september zal me nog wel even bijblijven. Dank ZeeZout voor de liefde, tot de volgende! Al het foto- en videomateriaal vandaag heb ik dankzij Tweakers en Lenovo geschoten met de nieuwe Moto Z2 Play. In vergelijking met de vijf jaar oude Nokia 808 die ik normaal gebruik betekent dat stabiele video, minder bas, en foto's waar ik nog niet helemaal over uit ben, bij daglicht zeker in orde. Nou die verplichte 4:3 verhouding nog zien aan te passen.

Nachtsnuiver belevenissen eerder dit jaar.

Koningsnacht met HARVEY.
Lente Kabinet het stralende festival.
Esa in Studio/K met KAMMA & Masalo, dé clubnacht van juni.
Het Sterk Water huiskamerconcert begin juli.

Volg Nachtsnuiver

Like Nachtsnuiver op facebook.
Spannende nummers beluisteren via SoundCloud. (Hoe lang nog?)
Lekker swipen met Instagram.
Wie gebruikt er nog Twitter?
Altijd op de hoogte met een berichtje in de Nachtsnuiver-WhatsAppgroep bij een nieuw stuk.
Of stuur een mail!

Aankondiging

JA! TAMBOURINE IS TERUG! Het tweede seizoen begint 17 september! 15:00.