De hele Nachtsnuiver-agenda voor augustus, één event per dag getipt, wordt aan gewerkt.

Mijn liefste Bovenbuurvrouw werd verrast en mocht een heel weekend naar Dekmantel. Ze berichtte mij zo enthousiast dat ik haar vroeg of ze een gastbijdrage wilde schrijven. Hier is het resultaat. Mail me als je zelf ook een keer iets zou willen schrijven.

Dekmantel Festival in ons eigen Amsterdamse bos. Al voor de vijfde keer, maar voor mij voor het eerst. Ik ging drie dagen op muziekavontuur en toon je kort mijn weekend. Een korte weergave van de meest bijzondere momenten.

Dag I

We zijn gewaarschuwd: een line-up als deze betekent cherry picking. Onze tactiek is juist niet vastklampen aan de timetable, maar daar gaan waar de dag ons brengt. Rondfladderen, zoals ik dat persoonlijk graag noem. De weidse entree van het festival doet vermoeden dat er voldoende dansruimte is bij in ieder geval de mainstage. Die herken ik van filmpjes en ik heb direct zin om die imposante halve maan vol van licht naast de echte (volle!) maan in het donker te zien. Bij Selectors zien we Phuong-Dan. Een boom functioneert hier als prachtig decor. Ik laat me vertellen dat er in voorgaande jaren een tak extra aan groeide, een dikke stronk die als eerste rang diende voor heel wat moois. Ik moet bekennen dat ik nu vooral gefascineerd ben door de gezellige gekkies om me heen. Een Fransoos raapt met zijn spacebril op en met ontblote borstkas afval van de grond, want niks gaat boven een schone dansvloer. Even later pikt hij een pakje sigaretten uit de broekzak van een dansgenoot. Of ik er ook één wil. Non, merci, monsieur.

Job Jobse & Midland roepen en daar moet je gehoor aan geven. We deinzen en deinzen mee op alles wat er wordt gebracht. De rest van de avond lukt het me nauwelijks om weg te komen van de mainstage. Robert Hood, yes please. Wat wordt hier heerlijk gedanst. Die halve maan licht werkt als bijzonder stak decor. Mijn verwachtingen van deze dag waren hoog, en damn, dit stelde niet teleur.

Dag II

De volgende dag proberen we in de avond de dag in 1 woord te omschrijven. Escape? Neen. Release.
Want zorgen bestaan niet. In de middag sjezen we door het Dekmantel-landschap. Buienalarm laat me weten dat de regen van korte duur is, dus waarom gaan we er dan niet ten volle voor. Hup, gezellig onder het prachtige doek dat over de mainstage hangt of poncho om en gaan. Dat doek is niet iets om overheen te kijken, want het zuigt je op. Jon Hopkins lijkt persoonlijk de hemel weer open te scheuren. Spring spring spring en release. Wat een explosies. Opnieuw is het zo makkelijk om bij de Mainstage te blijven hangen, maar we gaan even niet voor de makkelijke weg. Arca draait - en dat is raar: is dit blij? is dit sexy? is dit hard of is dit smooth? Maakt niet uit, dat hij zelf staat te springen op de booth is fantastisch. En dan moet Ben UFO nog komen. Wat een held. Als er één set is die ik nog tig keren wil luisteren, is het deze.

Dag III

Op zondag voelt de fietstocht door het Amsterdamse bos als vertrouwd. We komen laat binnen bij Motor City Drum Ensemble, waar iedereen de handen (en schoenen) omhoog heeft of met een telefoon de scene staat gade te slaan. Potdomme, wat is dat toch altijd op de zondag. Het doet me wederom zo verbazen dat juist op de laatste dag de energie door mijn lijf suist - ongetwijfeld door de fantastische sets. Palms Trax (foto bovenaan) zorgt voor een constante stroom van blije krakers. Het is fascinerend om hem zo stoïcijns te zien draaien, en dan af en toe die glimlach te zien. Shanti Celeste neemt ons vervolgens mee op reis. Ik zie iemand bellen met zijn schoen. Of nee, hij vraagt zich af of er geluid uit zijn schoen komt - de grond trilt mee. Waar de één de reis met zijn dansgenoten deelt (moi), is het voor een paar anderen om me heen een interne tocht waar geen beweging voor nodig is. Gesloten ogen, stilstaand, wat zou er toch door die hoofden gaan?

Helena Hauff, ik ben fan van je. Dit liep op Lente Kabinet al uit de hand. Het ontploft in de Greenhouse. Schoenen gaan en masse de lucht in. Het liefst met je zonnebril op z'n kop op je hoofd. Ze ramt, ramt, ramt. Release. Het is fantastisch. Een aantal uren later bij Boiler Room houdt een baas achter me minutenlang een vlag omhoog met "TUNE". Hij maakt een statement, hoppa. We flitsen tussendoor snel naar Antal & Hunee en het is wederom blijheid ten top.

Helena Hauff.

Dan is het ineens voorbij, de marathon van muzikale hoogtepunten. Dit festival was één groot hoogtepunt. Ik voel me zo trots dat dit op Nederlandse bodem plaatsvindt. Gelukkig hebben we Boiler Room. Gelukkig zal ook Dekmantel zelf nog wel een aantal video's online zetten. En nu op naar bed, want o ja, de rest van de wereld bestaat ook nog.

In januari, februari en maart verschenen de eerste gastbijdrages.
Poëzie, de eerste gastbijdrage.
Meer poëzie, de tweede gastbijdrage.
Een kort verhaal tijdens de Boekenweek, de derde gastbijdrage.

Volg Nachtsnuiver

Like Nachtsnuiver op facebook.
Spannende nummers beluisteren via SoundCloud. (Hoe lang nog?)
Lekker swipen met je vriendjes en vriendinnetjes bij Instagram.
Wie gebruikt er nog Twitter?
Altijd op de hoogte met een berichtje in de Nachtsnuiver-WhatsAppgroep bij een nieuw stuk.
Wil je zelf een gastbijdrage schrijven? Stuur een mail!