Misschien las je de eerste gastbijdrage al, twee maanden geleden. Of die van vorige maand.

Met de Boekenweek in aantocht (thema Verboden Vruchten) is het hoogste tijd voor nummer III.

Een persoonlijke noot over verboden vruchten, E-nummers, het verschil en de relatie tussen onschuld en naïviteit …

Ik herinner me een tekenles in de brugklas waarin ik een naakt vrouwenlichaam tekende. Het vrouwelijke geslachtsdeel, meende ik, was een verfrommeld rondje. Klasgenootje Ninon, brilletje en wipneus, merkte op dat het ‘niet echt leek’. Het voorbeeld dat zij vervolgens tekende zag er weinig anders uit, het was alleen meer ovaal.

Hoogstwaarschijnlijk had Ninon haar eigen edele deel ter illustratie gebruikt. Internetporno bestond nog niet. Tenzij ze recent een close-up had gehad van zuslief of mama met gespreide benen, had ik een reproductie van haar eigen ovaaltje op het papier voor me. Onze onwetendheid over het onderwerp, maar ook de daarbij ontbrekende seksuele spanning symboliseerde onze onschuld.

Een jaar later haalde ik bij biologie een tien voor het hoofdstuk voortplanting. Jonge jongens -ik dus- konden vanwege hun jeugdige prostaat verder plassen dan de biologiedocent, vertelde hij. En als een vrouw nat is tussen haar schaamlippen, dan is ze opgewonden. Ik stond mentaal te trappelen om meer te ontdekken, en ondertussen al dagelijks stiekem met mijn piemel te wapperen; maar voorlopig trok ik nog alleen, op die ontdekkingstocht dan.

Vier jaar later was het zo ver. Tijd om mijn onschuld te verliezen. Mijn staaf in haar ovaal. Niet die van Ninon. Vanity heette ze, een lekker ordinaire blondine uit de achterbuurt. Zij had het al gedaan, met haar vriend Patrick. Ook zij verloor een zekere onschuld, maar dan tegenover hem. Haastig deed ze haar kleren uit. Ze was nog te jong om haar vrouwelijkheid echt te gebruiken, te beschaamd om beetje bij beetje de volle glorie die ze bezat aan me te tonen.

Mij deerde dat geenszins. Dat zij ‘met al haar ervaring’ met míj naar bed wilde was al spannend genoeg. En dat ze dat deed ondanks haar vriend, voegde een verboden randje toe dat me vervulde van trots en geilheid. Met een vluchtige vinger constateerde ik dat ze nat was. Vanity zweeg, liet het initiatief aan mij. Zou ik haar borsten masseren (maar hoe?), mocht ik haar vingeren (maar hoe?), misschien zelfs beffen (maar hoe?) of zou ik eerst een condoom omdoen (ik wist hoe!)?

Ik besloot voor zekerheid te gaan, en pakte een condoom. Vanity knikte goedkeurend, ze slikte de pil nog niet. ‘Houd je van aardbeien?’ vroeg ik toen ik bovenop haar lag en mezelf naar binnen wilde wurmen. Van de condooms met verschillende fruitsmaken, had ik een rode met aardbeiensmaak gekozen. Toen Vanity me wild van haar afduwde werd ik roder dan mijn condoom. Of ik haar als-je-blieft niet wilde vergiftigen …

Super-allergische Vanity mocht geen vruchten, dus bleef ook ik verstoken. Die dag behield ik mijn onschuld. Later zou ik die alsnog ruimschoots verliezen, maar pas recent raakte ik mijn naïviteit ook kwijt. In dit tijdperk van etikettenlezen ontdekte ik dat aardbeiencondooms geen aardbei bevatten, alleen een rits aan E-nummers. Een licht gevoel van gemis ontstond, toen ik terugdacht aan de toch niet zo verboden vrucht van Vanity.