Dinsdag ging ik kijken bij de experimentele films van FIBER Festival - lees een kort verslag vanuit EYE. Het festival opende donderdag aan de Looiersgracht met een expo. Tot en met zondag 21 mei te bezichtigen.

Welkom bij een tweede FIBER-verslag, na EYE op dinsdag was ik gisteren in de Brakke Grond.

Liefdesperikelen zorgden ervoor dat ik mijn streeftijd van negen uur niet haalde, pas tegen tienen was ik aanwezig bij de performance van Ali Wade.

Hij stond net voor een rode rookwolk met zijn machinerie. Door de positionering en het donker kon je niet goed zien wat hij precies deed, het voelde dan ook bijna als magie.

Veel donkere klanken, langzaam aangezet met iets wat klinkt als toetsen maar die heeft hij niet. Gelukkig ontdekte ik dat hij op Twitter een mooie foto plaatste van zijn setup.

Het leverde een voor mij spectaculair begin van de avond op, ook al stapte ik halverwege zijn set pas in. Alsof we gezamenlijk een natuurlijk proces ondergingen, zo voelde het. Waar dit soort shows vrij snel op je zenuwen kunnen werken, of zware gedachten oproepen, was dit een prachtige binnenkomer met dik aangezette speelse klanken.

Drie stuks video, kijk in elk geval het derde deel, het slot van zijn set!

Het einde vond ik fantastisch, de lichtere tonen zorgden ervoor dat ik me waande alsof we richting het paradijs bewogen, de stilte aan het einde was beklemmend. Een aantal seconden klonk er geen geluid in de zaal. Langzaam daalde het besef in dat het voorbij was. Wat een show!

Buiten in de frisse lucht even bijgekletst met De Hoofdredacteur en Izabel, de foyer bleek qua muzikale mogelijkheden geen topruimte.

Slotacts in de Red Space vanavond: Pita & Pan Daijing.
Eerst de beurt aan Peter Rehberg, vanavond als Pita.

Hij roept een totaal andere sfeer op, in dezelfde ruimte als de show van Ali net. Onrustige, veel engere geluiden, als je dat kunt zeggen. Onheilspellend.

Ik heb een stukje online gezet. Het geluid geeft je hopelijk een indruk van deze indrukwekkende audioshow.

Bij Peter duurde het niet lang voor ik het gevoel kreeg dat we onderdeel waren van de sloomste vliegtuigcrash uit de geschiedenis van de wereld. Gelukkig wel een pijnloze, en ook een waarvan ik onderdeel kon zijn zonder dat mijn laatste levenslicht voorbijflitste. Misschien doordat de wolken achter hem er een droomvoorstelling van maakten, ik weet het niet precies. Heel spannend.

Het slot van de nacht was in handen van Pan Daijing. Deze Chinese die bekend staat om felle feministische presentaties heeft een naam die haar vooruit is gesneld, de verwachtingen zijn hooggespannen. Ze kwam zelf met haar donkere leren trenchcoat aan de kabels inpluggen, een heel werk. Wij mochten toekijken hoe ze zich voorbereidde, dat was al een hele ervaring.

De Hoofdredacteur had haar al eens in Berlin gezien, hij wist waar ie voor gekomen was.

Had haar zang verstaanbaar moeten zijn? Of zijn het inderdaad slechts tonen en geen woorden die ze door de microfoon duwt? Het is alsof ze een diepe hoorn heeft meegenomen om ons mee omver te blazen. Er klinken geluiden die lijken gesampled van de Chinese politie, het is alweer dertien jaar geleden dat ik daarmee van dichtbij werd geconfronteerd.

Net als bij Peter is de show vrij fysiek, ze plugt aan kabels dat het een lieve lust is, en geeft zo het gevoel van echt handwerk veel kracht, bijgezet door haar zang natuurlijk. Het is heel filmisch, maakt nieuwsgierig, en is niet voor de tere zielen.

Het is nog zo vroeg, en de avond is al zo goed op gang. Morgen (zaterdagavond) meer FIBER!

Fietsend met een paar motregendruppels als gezelschap, zie ik discolichten flitsen bij Kriterion, ze hebben The Dude uitgenodigd om een nieuw Lebowski-biertje te presenteren. Het ziet er vrolijk uit, ik nodig De Journalist uit voor een pils, hij zegt dat het daar te laat voor is. Ik ontken en drink er zelf een.

Compleet verrast word ik omdat er ongelofelijk lekker gedraaid door de heren van Lelystad.

Voor je het weet gaat de voordeur op slot en vliegen de tequila shots je om de oren. Oh shit. De lange Koning met zijn donkere lokken zwiert door de zaal met zijn blonde godin.

KAMMA & Masalo zijn in de Oosterbar bezig, hoogste tijd om deze nacht nog een tikkie over de schreef te jagen. Doof als ik ben hoor ik niet dat ik verplicht langs de verstopte kluisjes moet alvorens de trap af te dalen, pardon hoor.

Beneden is het groot feest. Colleen "Cosmo" Murphy is al uren bezig en is zichtbaar aan het genieten van een krachtige keldersessie. Overdag heb ik haar beluisterd op Red Light Radio, inmiddels online verschenen.

KAMMA & Masalo hebben het duidelijk naar hun zin en terecht, het is een wilde vrolijke bende met fantantische platen en tientallen blije mensen. Het geluidssysteem wat Rush Hour normaal meesleept naar de OT301 is in het keldertje geplaatst voor de nacht, we hebben geluk! KAMMA met haar zilveren glittersokken aan, heerlijk.

Alweer bijna tijd voor FIBER zaterdagavond als ik dit schrijf. Kom dansen!

Zaterdagavond. Mis het niet! Het hele blokkenschema voor vrijdag staat hier.
Een kaartje koop je online voor 19,- Of je loopt GRATIS binnen met We Are Public.
Alle tips voor het weekend lezen?

Like Nachtsnuiver op facebook.
Luister door Nachtsnuiver getipte platen op SoundCloud.
Swipe op Insta-foto's.
Tweet je nog?
Of ontvang een berichtje in de Nachtsnuiver-WhatsAppgroep bij een nieuw stuk.
Iets spannends te melden? Stuur een mail!

Ultieme verheug-zondag van de maand.

21 mei mogen we weer!