De wondere wereld van de Rainbow Disco Club passeerde gisteren even aan onze eigen Overtoom. Gelukkig was er gezelschap om dit feestje mee te maken.

San Proper, gewapend met bolhoed, stond al wild hobbelend achter de decks van OT301 toen ik met Brazilmeneer naar binnen toog gisteren net na zevenen.

Op dat moment was Mr. Proper nog lekker aan het rocken, en dat ging hem goed en swingend af, de zaal was nog nauwelijks half gevuld maar vermaakte zich al zichtbaar goed. De rij voor de Sushimeester naast de bar groeide al flink.

OT301 was voor de gelegenheid door de Japanners omgetoverd tot het mooiste Ballonnenfeest denkbaar. Lasers en ballonnen waren samen verantwoordelijk voor een dromerig mooie wereld, het ideale decor voor je zondagavond.

Er was ons een b2b2b2b2b2b beloofd tussen Antal (die wel al heerlijk met wierook stond te zwaaien), Hunee & San Proper, maar het was toch al na half acht toen Hunee dan toch ook zelf aan het roer lekkere Afrikaanse vinyl tevoorschijn toverde.

Deze man had een prachtig interview in het NRC eerder dit jaar. Hier te lezen als je wat tijd kunt maken. Ik heb niet kunnen zien of hij blootsvoets heeft gedanst achter de booth, maar het trio zorgde er wel voor dat hij ultiem veel de kans kreeg zelf te dansen, en die kans greep hij met z'n hele lichaam aan. Een genot om naar te kijken, naar te luisteren, maar vooral mee te dansen!

Inmiddels had ook de coder zich bij ons aangesloten, zo waren we compleet, een trio, net als het DJ trio recht voor ons neus. Heerlijk die kleinere clubs waar je zo dichtbij elkaar bent.

Ik heb overigens San Proper wel scherp op beeld, alleen toon ik dat liever niet, ik laat hem ongeveer zien zoals hij het laatste deel draaide gisteravond, aansteker in de hand terwijl hij aan z'n paneel zit te knoeien.

De avond was nog heerlijk jong, ik verheugde me nog op Sushi van de chef, maar er werd door Hunee en Antal zo vrolijk gedraaid, dat ik absoluut niet wilde verhuizen weg van de dansvloer. Antal knalde iets van USB erin, en de tent ontplofte zo ongeveer, een paar meisjes vooraan zetten hun Shazam actief en tegen mijn vermoeden in hebben ze een hit te pakken binnen secondes.

Dankzij Hunee en Antal vlogen we de aardbol over, gevoelsmatig van Afrika naar Brazil en weer terug, het was wild swingen en genieten! Coder gromde dan ook toen San Proper rond half 9 weer een deephouser erin gooide die het tempo molde wat de andere heren aan het opbouwen waren, je kan niet alles hebben, maar het speelse is ook de charme van de b2b2b2b2b2b2b!

Overigens kwam Antal soms draaien tussen het WhatsAppen door, mooi zo'n losse zondagavond, waar ook Hunee druk was met filmpjes maken, afgewisseld met heerlijk dansen, en draaien natuurlijk. 22 seconden bewijsmateriaal staat op zijn pagina.

Tip! Vrijdag staan Antal en Hunee (hopelijk gewapend met Birkenstock) in de inktzwarte booth van School, don't miss this. Vergeet je avondje donkere techno, go GROOVE!

Terug naar de Overtoom, waar de zaal inmiddels flink volstroomde, en er opeens voor ons neus een klassieke Macbook Pro werd geplaatst, compleet met prachtig afgeplakte appel, dankjewel aan een pak vers dik zwart tape. Iemand klapte het apparaat net genoeg open om met 2 priemende oogjes naar binnen te spieken, jawel hoor, het was Soichi T. himself.

Deze ontzettende goedzak greep al gauw naar de microfoon die hij had meegebracht, en heette Amsterdam met prachtige vervormde stem welkom in de Rainbow Disco Club! Hij bespeelde niet alleen z'n tools, maar ook ons, aandoenlijk in z'n blijheid, zo'n gulle lach, het werd bijna een theatershow toen hij na een uur van knallers met zijn microfoon een rondje air guitar deed en op een podium klom om die in de schijnwerper te bespelen!

De set was idioot aanstekelijk en de zaal leek dan ook in z'n geheel met de door hem aangegeven armbewegingen mee te zwieren op zijn fantasievolle combinatie aan tracks, tot aan oud & met corny vocalen, het kwam voorbij, en de vreugde steeg verder.

Hoewel niet scherp hoop ik dat jullie zijn blijheid deels meekrijgen, het is een soort wonder van de lach deze man.

Om ook een blik te werpen op zijn apparatuur nog eentje dan.

Zijn behringer valt net buiten beeld, maar voor de rest heb je zo een idee hoe hij te werk gaat, superklassiek materiaal waar zelfs nog oude printerpoorten in verwerkt zitten, en de oplettende kijker ziet ook de origami die hij laat zingen (en voorziet van spotlight door een zaklampje in de mond!) aan het eind van zijn show. Deze man moet naar Carré!

Goed, tijd voor de slotact, door Terada zelf aangekondigd: NOBU! De illustere Japanner die vorige week al in de School stond, mag nu een slot bouwen aan deze zondag vol idyllische geluiden. Dat gaat wat mij betreft niet helemaal volgens plan, er wordt een soort storm van noise gecreëerd, die op deze stereo, in deze zaal, na de opgewekte set van Terada, niet helemaal goed weet te landen. If you ask me.

Het duurt gevoelsmatig een uur voor deze mist van tracks klaart, en er wat meer gevoel insluipt. Ritme, beats die vragen om beweging, we gaan van bar (water water, de keel was totaal opgedroogd) weer terug naar de vloer. Terada had de temperatuur ook enorm doen stijgen in de OT, wéér m'n korte broek vergeten, laat dit geen trend worden.

Flink wat volk verlaat de vloer, er ontstaat wat meer ruimte, en er komen 2 tracks voorbij die ik je graag meegeef: Factory Aire op Spotify. Vergeet ook deze niet op YouTube, origineel uit 2003.

De benen voelen wat zwaar aan, deze zondag rond middernacht, Sinterklaas is op komst, een mooie maar lange week dreigt. Coder is net naar huis en de Braziliaan geeft er ook de brui aan, een frisse rit door het park later ben ik veilig thuis, na een wonderlijke avond die veel tempowisselingen kende, niet helemaal aan de torenhoge, wekenlange, verwachtingen kan voldoen, maar toch zeker doet smaken naar meer, vrijdag al(!)

Neem nog een chocoladeletter, en tot gauw!x